Een paar weken geleden had ik een reflectiemomentje waarbij ik constateerde dat liefde niet zwart-wit is, maar grijs... Tijdens het reflecteren kwam ik erachter dat de keuze die ik had gemaakt niet gebaseerd was op mijn logische benadering, maar vooral een keus was vanuit mijn hart o.b.v. mijn gevoelens. Ik had in deze kwestie mijn logische verstand aan de kant gezet. Ik ken bij mezelf de enorme strijd van binnen waarbij ik continu gedachten en gevoelens aan het afwegen ben. Over het algemeen probeer ik altijd een goede afweging te maken tussen mijn gevoel en mijn logische verstand. Dit keer had ik mijn logische verstand volledig aan de kant gezet. Dus was ik een beetje in de war dat ik het dit keer anders had gedaan.
Is het erg? Vroeg ik me af, om een keer een keus te maken volledig gebaseerd op mijn gevoel? Nee, het is niet erg. Het gevoel is een belangrijke raadgever naast je logische verstand. Maar wat het belangrijkste is, is dat je altijd dicht bij jezelf blijft. Het feit dat ik bij mezelf die strijd van binnen ken zegt genoeg over mij :-). Het is van belang dat er balans is van binnen tussen je hoofd en je hart. Het is niet gezond om alleen maar je hart te volgen zonder je verstand te gebruiken en andersom idem. Wanneer je alleen je hart volgt loop je het risico dat je teveel geeft, dat je over je grenzen heen gaat. Maar ook kun je bij anderen een grens over gaan. Dit is precies voor mij deze quote "Liefde maakt zwart-wit grijs". Waar liefde is of het geven om anderen, vervagen grenzen. Vooral als je deze grenzen niet scherp hebt voor jezelf.
Als je weet waar jij voor staat, wat jouw grenzen zijn, wat jouw waarden & overtuigingen zijn kun je die altijd als meetlat gebruiken bij de keuzes die je maakt. Je kunt het ook beter naar buiten uitdragen wanneer je dit van jezelf weet.
Zie je het voor je? Dat jij daar zelfverzekerd staat en gewoon nee durft te zeggen, omdat je het gewoon niet wilt. Zonder dat het hoeft te betekenen dat je niet om de ander geeft. Is dat niet een overwinning? Weg met de gedachte dat je de ander misschien wel moet teleurstellen. Weg met de groepsdruk of wat anderen ergens van vinden. Jij weet wat belangrijk is voor jou en waarom jij dat belangrijk vindt. Nu kun je dat ook uitdragen en anderen daar deelgenoot van maken. Zo kun je ook verwachtingen beter afstemmen en voorkom je dat de balans (te lang) scheef gaat hangen.
Reactie plaatsen
Reacties
Mooi Sarah!