Wow, voor het eerst een webinar gegeven aan een groep islamitische zusters. het was spannend, maar super gaaf om te doen!

Beste lezers, ik zit op dit moment aan de keukentafel te schrijven op deze prachtige ochtend. Mijn huis met de achtertuin gericht op het zuiden. Er schijnt een prachtige zon naar binnen die mijn hele huis opwarmt. Het zijn die kleine dingen die mij gelukkig kunnen maken.

Is het niet jammer dat deze dag in het leven is geroepen om ons eraan te herinneren dat we elkaar complimenten moeten geven? Zijn we hier te nuchter voor in Nederland? Of vinden we het nog niet zo makkelijk? Je zou ons Nederlanders kunnen vergelijken met een geoliede machine, zo lang het goed gaat en blijft draaien hoeven we niet in te grijpen. Pas als het fout gaat gaan we er iets aan doen. Zo ben ik in ieder geval opgegroeid, zo lang je niets hoort gaat het goed. Toch? En voor de managers en ouders, zo lang je niets opmerkt aan het werk of het gedrag, hoef je er niets van te zeggen. Ook niet als het juist goed gaat.

Het is weer even geleden sinds mijn laatste blog. Om eerlijk te zijn heb ik de afgelopen tijd wat prioriteiten moeten stellen, waardoor ik online minder actief ben geweest. Zo gaat dat nu eenmaal. We hebben allemaal wel eens te maken met periodes waarin er veel tegelijkertijd op ons afkomt. Dat herken je vast, het lijkt wel een kettingreactie. 

Tja, daar gaan we weer. De laatste weken en dagen van het jaar wordt men volop aangezet tot terugkijken en vooruitkijken.

Afgelopen weekend werd ik gebeld door een coachee van mij. Een coachee op verre afstand waarbij telefonisch coachen of online coachen de beste optie was.

Wie droomt er niet? Iedereen droomt en dat begint al heel jong. Volgens wetenschappers beginnen kinderen vanaf een jaar of 7 levendig en verhalend te dromen. Kinderen zijn zich dan ook echt bewust van hun eigen identiteit. Dit zelfbewustzijn is nodig om jezelf een rol te geven in je droom. Dromen doen we niet alleen in onze slaap, dit doen we ook als we klaarwakker zijn. Herken je dat bij kinderen? Dat ze volledig opgaan in hun fantasie? Ze hebben wilde verhalen en nog geen kaders gevormd waar ze niet buiten durven te treden. Afgelopen week had ik een opleidingsdag, tijdens een oefening met medecursisten werden we uitgedaagd. We moesten weer dromen, alles was mogelijk...

Deze week werd ik verrast door mijn lidcactus, ik heb 'm 1,5 jaar geleden cadeau gekregen van een hele lieve vriendin van mij. Toen ik de plant kreeg wist ik eerlijk gezegd niet wat ik moest verwachten. Ik wist niet eens hoe deze plant heette. Het was toen nog een klein stekje en ik was benieuwd of hij bij mij net zo goed zou groeien en bloeien als bij haar. Zie hieronder het prachtige resultaat.

Een paar weken geleden had ik een reflectiemomentje waarbij ik constateerde dat liefde niet zwart-wit is, maar grijs... Tijdens het reflecteren kwam ik erachter dat de keuze die ik had gemaakt niet gebaseerd was op mijn logische benadering, maar vooral een keus was vanuit mijn hart o.b.v. mijn gevoelens. Ik had in deze kwestie mijn logische verstand aan de kant gezet. Ik ken bij mezelf de enorme strijd van binnen waarbij ik continu gedachten en gevoelens aan het afwegen ben. Over het algemeen probeer ik altijd een goede afweging te maken tussen mijn gevoel en mijn logische verstand. Dit keer had ik mijn logische verstand volledig aan de kant gezet. Dus was ik een beetje in de war dat ik het dit keer anders had gedaan.